دکتر محمود افشار
یکی از بزرگترین آرزوهای من پس از «حفظ تمامیت ارضی ایران»، اینست که همواره در قلمرو زبان فارسی یگانگی و همزیستی حکمفرما باشد. «قلمرو زبان فارسی» کجاست و «زبان فارسی» چیست که من تا این اندازه دلباختۀ این و پایبند آنم؟
بیست و چند سال پیش که با کشتی از اروپا به ایران میآمدم، یک تاجیک اهل فرارود با من همسفر شد. همین که لب به سخن گشود، به راستی لذتی که از گفتگو با او بردم، فراموشناشدنی است. انگار که اشعار نغز رودکی را با لهجۀ بخارایی میشنیدم، که میفرمود:
بوی جوی مولیان آید همی
یاد یار مهربان آید همی
ریگ آموی و درشتیهای آن
زیر پایم پرنیان آید همی
آب جیحون با همه پهناوری
خنگ ما را تا میان آید همی
گردآوری: مهرداد ایرانمهر
همزمان با استقرار پارسیان در مصر، بینظمی موقتی پدید آمد که ناشی از اّعمال سربازان بیانضباط بوده است.
نظر بسیار مساعدِ اوجاهوررسنت مقامِ باسابقه مصری به کمبوجیه، نشان میدهد که اوضاع مصر کاملا عادی بوده است.
ادامه مطلب ...تاریخ روایی و مکتوب ایران که امروزه در مراکز آموزشی و دانشگاهی تدریس میشود، پیشینهاش به سالهای اخیر و زمان استعمار میرسد که توسط غربیها پیریزی شد. میدانیم که اکنون چنین آثاری منابع دانشگاهی مرتبط با پژوهشهای تاریخی کشورمان را تشکیل داده و اتفاقا مورد کمترین نقدها قرار گرفته است.
این کمتوجهی سبب جدا شدن بخشهای مهمی از تاریخ این قلمرو، و برای مثال تاریخ میانرودان و نیز نبردی حماسی همچون تروآ از خاستگاه اصلی آن شده است.
همه ساله اوایل آبان، بحث بر سر کوروش، پاسارگاد، هخامنشیان، هفتم آبان و... گرم است.
یک طرف طیف ملیگرا قرار دارد که به طور کل شامل پژوهشگران حوزه تاریخ و مشتریان عامتر اینگونه مباحث میشود، و در طرف دیگر طیف ایرانستیز هست که عموما خشکهمذهبیها و پانترکها در آن قرار میگیرند و البته وجه مشترک بیسوادی در ٣ گروه اخیر و تا حدودی حتی گروه اول، مشهود است.