چه کسانی دانسته یا ندانسته سر در آخور بیگانه دارند؟

همه ساله اوایل آبان، بحث بر سر کوروش، پاسارگاد، هخامنشیان، هفتم آبان و... گرم است.

یک طرف طیف ملی‌گرا قرار دارد که به طور کل شامل پژوهشگران حوزه تاریخ و مشتریان عام‌تر اینگونه مباحث می‌شود، و در طرف دیگر طیف ایرانستیز هست که عموما خشکه‌مذهبی‌ها و پان‌ترک‌ها در آن قرار می‌گیرند و البته وجه مشترک بیسوادی در ٣ گروه اخیر و تا حدودی حتی گروه اول، مشهود است.‌

جدا از این توضیح بدیهی که افراد و گروه‌های درون هر دو طیف تفکرات نسبتا متفاوتی را شامل می‌گردد، اما در اینجا بحث مقایسه امکانات و برد رسانه‌ای دو طیف، مدنظر است.

دسته نخست در گروه‌هایی انگشت‌شمار با اعضای اندک و امکانات و سرمایهٔ در حد صفر، و اما طیف ایرانستیز در گروه‌های متعدد چندهزار نفری و با برخورداری از سرمایه‌های وسیع دولتی، که باید امکانات بالای نرم‌افزاری و سخت‌افزاری را نیز بدان افزود.

بدین‌گونه، به محضی که یک مطلب دربارهٔ کوروش یا پاسارگاد و موارد مشابه در گروهی مجازی ارسال شود، بلافاصله رگباری از مطالب تصویری و صوتی حرفه‌ای اما بدون سند و مدرک که با صرف وقت و هزینه بسیار تهیه شده‌اند، از بایگانی‌هایی از پیش آماده شده و در پاسخ روانه می‌شوند!

از آنجا که غربی‌ها و یهودی‌ها فقط از دو بخش تاریخ ایران یعنی هخامنشیان و ساسانیان نام می‌برند، بنابراین مذهبی‌های داخلی نیز به تٱسی، فقط به همین دو تکه از تاریخ ایران حساس بوده و ناسزا می‌گویند.

البته ایرادی مشابه به طیف منتسب به دوستداران تاریخ و فرهنگ ایران نیز وارد است، که ایشان نیز مطالعه و تسلط کافی در این حوزه نداشته و بعضا با اطلاعاتی اندک و فقط بر اساس احساسات و گاه تعصب به اظهارنظر در اینگونه مباحث می‌پردازند.

در هر حال، تاکنون کسی ندیده که ایرانستیزان اعم از مذهبی و قومگرا حرفی دربارهٔ ازدواج مادها با محارم و یا خونخوار بودن اشکانیان زده باشد. تاکنون دیده نشده که این افراد به یکی از شاهان ایلام در مساله‌ای گیر بدهند.

البته سواد ایشان دیگر به این حوزه که سومری‌ها و نیز آموری‌ها در دوره کهن میانرودان و یا کاسی‌ها در دورهٔ میانی آن و مادها در بابل نو منتسب به فلات ایران هستند، نمی‌رسد و بنابراین این شاهان پرشمار از گزند تهمت‌ها در امان مانده‌اند. وای به روزی که باد صبا به گوش این ایران‌ستیزان برساند که اینان نیز منتسب به ایران هستند، و آنگاه پناه از دروغ و تهمت‌هایی که به ایشان نیز نثار گردد.

در اینجا حتی سخن گفتن از شاهان آسووا (آثور در نقل بیرونی) و ماد میانه و کهن نیز خوشبختانه از حیطهٔ اطلاعات ناقص ایشان خارج است و بنابراین از تهمت و افتراهای مضحک و ساختگی این بیسوادان نیز به دور می‌باشد.