مناظره‌ای پیرامون زبان فارسی

برگرفته از تلگرام

گفتگو و کنکاشی پیرامون مطالب مندرج در تصویر فوق، میان دکتر آزاده احسانی (ایران‌شناس)، سورنا فیروزی (کارشناس ارشد ژنتیک و باستان‌شناسی) و مهرداد ایران‌مهر (پژوهشگر فرهنگی)، که در ذیل می‌آید.

آیا ایرانیان مردمی با فرهنگ شفاهی هستند؟

دکتر شروین وکیلی

به نظر، بر خلاف آنچه که این روزها باب شده، چنین نیست.

اگر گزارۀ مورد نظر این باشد که «فرهنگِ حاکم بر دیوانسالاریِ ایران، بیشتر از اروپا و آمریکا نوشتاری است» یا اینکه «سرانۀ مطالعه در ایران، کمتر از کشورهای غربی است»، من بی‌شک موافقتم را اعلام می‌کنم.

جدانویسی، چالشی پیشِ روی کاربران زبان فارسی

مهرداد معمارزاده طهران

نقدی بر شیوۀ جدانویسی در نگارش خط فارسی

امروزه برخی در نگارش واژگان فارسی، کار را به آنجا رسانده‌اند که چندین واژۀ جدا را آنچنان به هم می‌چسبانند که آدم فراموش می‌کند واژگان نخستین چه بوده‌اند.

اما گروهی نیز، از آن سوی بام افتاده و برای پرهیز از اینگونه پیوسته‌نویسی، به جدانویسیِ بدون مرزی روی آورده‌اند که کار به سان دیگری به ویرانی گراییده است!

کاربرد یای اضافه در واژگان منتهی به، ه

مهرداد معمارزاده طهران (ایران‌مهر)

http://payampars.net/527-2012-08-21-21-11-17.html

از آغاز تا کنون، فراگشت‌های بسیاری در خط و زبان ما رخ داده، و از آنگونه کاربرد «یای اضافه» در واژگانی است که واک (حرف) پایانی آن‌ها «ه» می‌باشد. برای نمونه، واژگانی همچون «درباره، سایه، واژه، نوشته و...»، که با آمدن «یای اضافه» در پایان آن‌ها، بدینگونه در می‌آمدند: درباره‌ی، سایه‌ی، واژه‌ی، نوشته‌ی و...

چگونه می‌‏توان ایرانى بود؟

پاسخ دکتر عبدالحسین زرین‌کوب به یک پرسش

تقریباً دویست سال پیش، در اروپاى عهد روشنگرى «منتسکیو» ـنویسنده و فیلسوف فرانسوىـ با لحنى طنزآمیز و پرکنایه که در سراسر «نامه‌‏هاى ایرانى» او جلوه دارد، سؤالى تفکرانگیز در دهانِ از حیرت بازماندۀ پاریسی‌‏هاى کنجکاوى گذاشت که دربارۀ شکل غریب و قصه‌‏هاى حرمسراى دو مسافر ایرانى ـریکا و ازبک-، از روى تعجب و فضولى پچ‌‏‌‏‌‏پچ می‌‏کردند و با هیجان تمام می‌‏پرسیدند:

«چگونه می‌‏توان ایرانى بود؟».