کسرۀ اضافه

دستور خطّ فارسی

برای کلمه‌های مختوم، به «ه» ملفوظ در حالت اضافه، از علامت «ۀ» استفاده می‌شود:
برنامۀ روزانه، بندۀ خدا، به مثابۀ، خانۀ آن‌ها، رانندۀ ماهر...

این علامت، کوتاه شدۀ «ی» (یای کوتاه) است و نباید آن را با نشانۀ همزه اشتباه گرفت.

-دستور خطّ فارسی، ۱۴۰۱ش، چ۱، ویراست جدید، تهران: فرهنگستان زبان و ادب فارسی، ص۴۷.

به صفحه تلگرام ما بپیوندید، تاربرگ تاریخ میانه:

http://t.me/midhistor

کاربرد یای اضافه در واژگان منتهی به، ه

مهرداد معمارزاده طهران (ایران‌مهر)

http://payampars.net/527-2012-08-21-21-11-17.html

از آغاز تا کنون، فراگشت‌های بسیاری در خط و زبان ما رخ داده، و از آنگونه کاربرد «یای اضافه» در واژگانی است که واک (حرف) پایانی آن‌ها «ه» می‌باشد. برای نمونه، واژگانی همچون «درباره، سایه، واژه، نوشته و...»، که با آمدن «یای اضافه» در پایان آن‌ها، بدینگونه در می‌آمدند: درباره‌ی، سایه‌ی، واژه‌ی، نوشته‌ی و...