آیا ایرانیان مردمی با فرهنگ شفاهی هستند؟

دکتر شروین وکیلی

به نظر، بر خلاف آنچه که این روزها باب شده، چنین نیست.

اگر گزارۀ مورد نظر این باشد که «فرهنگِ حاکم بر دیوانسالاریِ ایران، بیشتر از اروپا و آمریکا نوشتاری است» یا اینکه «سرانۀ مطالعه در ایران، کمتر از کشورهای غربی است»، من بی‌شک موافقتم را اعلام می‌کنم.

آموزش فرهنگ اجتماعی، اولویت فراموش شده در ایران

 

پاییز سال 1373 در هفتۀ اول ورود به پاریس، در فروشگاه زنجیره‌ای Auchane (شبیه فروشگاه‌های شهروند خودمان) در مرکز خرید بزرگ و معروف «چهارفصل» در محلۀ لادفانس پاریس، پس از خرید رفتم سر صندوق.

زبان فارسی و هویت ملّی

دکتر سیدحسین نصر - استاد مطالعات اسلامی دانشگاه جورج واشنگتن

ما اصولاً دو گونه نیروی فرهنگی در جهان داریم و در گذشته هم داشته‌‌ایم. به‌ ویژه در جهان کنونی که کشور‌ها زبان خود را وسیلۀ گسترش نفوذ خودشان قرار می‌دهند. از جملۀ این‌‌ها، کشورهایی هستند که زبان را وسیله‌‌ای می‌دانند برای این‌ که فرهنگ خودشان را چیره کنند.

نمونۀ بارز این گونه موارد، کشورهای فرانسه، انگلستان و ... هستند که هر سال هزینه‌های هنگفتی را متحمل می‌شوند تا مدارسِ آموزش و گسترش زبان خود را در سراسر جهان برپا کنند. عامل دیگری هم هست، مثلاً زبان ایتالیایی هیچ دلیلی برای گسترش زبان خود در سراسر جهان نداشته و ندارد، به ‌جز یک نوع سودای جهانگیری.