ایرانیان در قدیم، در نظر یهودیان مردمانی عفیف و محجوب محسوب میشدند و روحانیان یهودی آنها را به عنوان نماد حیا به شاگردان خود معرفی میکردند.
در تلمود آمده: «من به سه دلیل ایرانیان را دوست دارم، ایشان در سه امر باحیا هستند. در خوردن، در قضای حاجت، در آن کار دیگر».
همچنین در تلمود آمده که مردان ایرانی در موقع آن کار برهنه نمیشدند.