سالهاست که فرهنگ و تاریخ ایران و کسانی چون هوخشتره، کوروش، داریوش، اردشیر بابکان، شاهاسماعیل صفوی، نادرشاه افشار و آغامحمدخان قاجار و... مورد هجمه و تمسخر روشنفکران و چپهای فکری بودهاند.
از نظر ایشان، اتهام هوخشتره داشتن نام مسخره (به معنای شاه خوب) و حمله به کشور همسایه، کوروش یهودی بودن و حمله به بابِل همراه با کشتار مردم، داریوش سرکوب وحشیانۀ شورشیان داخلی، اردشیر بابکان رفتار وحشیانه با شاه اشکانی و برپایی حکومت دینی و ایجاد جامعۀ طبقاتی، شاهاسماعیل صفوی کشتار مخالفان مذهبی و احیای دوبارۀ ایران، نادرشاه افشار بدرفتاری با مردم و حمله به دهلی و غارت هند، آغامحمدخان قاجار گسترش دوبارۀ مرزهای ایران و عدم انعطاف در شئون مربوط به ادارۀ مملکت و... میباشد.
بارها و طی این سالها، عنوان «مذهبیهای غربزده و غربزدههای مذهبی» را طرح کردهایم. یعنی گروهی از مذهبیها و گروهی از غربزدهها شامل این تعریف شده و در یک طیف خاص قرار میگیرند.
گروه نخست، عدهای از ملتزمین به دین و مذهب که ناخودآگاه شیفتۀ برساختهای دروغین غربی از جمله یونان باستان و برهوت بودن ایران باستان و شروع تاریخ ایران از هخامنشیان و موضوع ۲۵۰۰ سال ستمشاهی و... هستند.
و همچنین، غربزدههایی که نمیدانند قبله کدام طرف است، اما اصرار دارند که حتما نام بچۀ اولشان محمد باشد و یا اینکه تا استخاره نگیرند، سفر نمیروند و در حالی که آمریکا را مدینۀ فاضله میدانند، اما هر طوری شده باید برای سفر حج ثبتنام کنند.
ادامه مطلب ...دکتر محمود افشار
یکی از بزرگترین آرزوهای من پس از «حفظ تمامیت ارضی ایران»، اینست که همواره در قلمرو زبان فارسی یگانگی و همزیستی حکمفرما باشد. «قلمرو زبان فارسی» کجاست و «زبان فارسی» چیست که من تا این اندازه دلباختۀ این و پایبند آنم؟
بیست و چند سال پیش که با کشتی از اروپا به ایران میآمدم، یک تاجیک اهل فرارود با من همسفر شد. همین که لب به سخن گشود، به راستی لذتی که از گفتگو با او بردم، فراموشناشدنی است. انگار که اشعار نغز رودکی را با لهجۀ بخارایی میشنیدم، که میفرمود:
بوی جوی مولیان آید همی
یاد یار مهربان آید همی
ریگ آموی و درشتیهای آن
زیر پایم پرنیان آید همی
آب جیحون با همه پهناوری
خنگ ما را تا میان آید همی
تاریخ روایی و مکتوب ایران که امروزه در مراکز آموزشی و دانشگاهی تدریس میشود، پیشینهاش به سالهای اخیر و زمان استعمار میرسد که توسط غربیها پیریزی شد. میدانیم که اکنون چنین آثاری منابع دانشگاهی مرتبط با پژوهشهای تاریخی کشورمان را تشکیل داده و اتفاقا مورد کمترین نقدها قرار گرفته است.
این کمتوجهی سبب جدا شدن بخشهای مهمی از تاریخ این قلمرو، و برای مثال تاریخ میانرودان و نیز نبردی حماسی همچون تروآ از خاستگاه اصلی آن شده است.
کوروش، نخستین کسی بود که به ارزش و جایگاه «رهاییبخش» پی برد و وارون بر پادشاهان خونریز و ویرانگر، روی نیکرفتار و سازندۀ فرمانروایی را بر جهانیان نمودار ساخت.
ادامه مطلب ...