دستکاری فرهنگ خطرناک است

مهرداد ایران‌مهر

نوروز و آیین‌های وابسته به آن، ریشه در آداب و رسوم مردم این خاک دارد. فرهنگ چیزی نیست که بتوان آن را با دستور پدید آورد و یا با فشار و زور تغییرش داد و متوقفش کرد.

اما شوربختانه سال‌هاست که عده‌ای مذهبیِ غربزده و غربزدهٔ مذهبی با پیگیری عجیبی در پی کمرنگ کردن و از میان بردن نمادهای فرهنگ ایرانی و از آن جمله نوروز باستانی هستند.

تجاوز عراق، خیانت خودی حمایت بیگانه

نویسنده: دکتر هوشنگ طالع
ناشر : سمرقند
تاریخ نشر : ۱۳۸۶/۱۲/۲۸
شابک : 964-92756-5-7

"در اواخر سال ۱۳۵۶، با آغاز ناآرامی‌های ایران، حکومت عراق در پی تجهیز هرچه‌ بیشتر ارتش خود به جنگ افزارهای شیمیایی و هسته‌ای برآمد.
سقوط رژیم ایران در بهمن‌ماه ۱۳۵۷، همراه با تصفیه گسترده ارتش و ایجاد جو تبلیغاتی وسیع، علیه نیروهای مسلح، چشم‌انداز نوینی برابر حاکمان عراق گشود. قدرت رزمی نیروی زمینی عراق در زمان حمله به ایران به بیش از ۱۲ لشگر افزایش یافت.
علاوه بر آن، حکومت عراق بر آن شد تا با پاره‌ای از ایرانی‌نمایان خارج از کشور از جمله «منصور رفیع‌زاده» رابط ارتشبد «اویسی» و «مسعود رجوی»، رهبر سازمان مجاهدین خلق، ارتباط برقرار کند.
مجموعه نفرات ارتش ایران بعد از انقلاب برای حکومت عراق بسیار هراس‌انگیز بود. سرانجام در روز سی‌ویکم شهریورماه ۱۳۵۹، جنگنده‌های نیروی هوایی عراق شهرهای مختلف ایران را بمباران کردند و جنگ آغاز شد.
نویسنده در کتاب حاضر، مباحثی مانند قراردادهای مرزی ایران و عراق،‌ و ایران و عثمانی، در دوران مختلف اقدام‌های دشمنانه عراق، تجاوز عراق در رابطه با حقوق بین‌الملل، نبرد در جبهه نظامی، و جنگ در جبهه سیاسی ـ تبلیغاتی را مورد بررسی قرار داده است.

مفاهیم دوران استعمار

امروزه وارون بر ما ایرانیان که سخت به میراث به اصطلاح علمیِ استعمارگران اروپایی در چند سدۀ پیش پایبندیم و همچون آیه‌های کتاب مقدس به آن می‌نگریم؛ اما در آمریکای شمالی، آن میراث را «تاریخ‌گذشته» و «نامستند» می‌شمارند. اکنون دیگر کسی در آنجا، نوشته‌ها و پژوهش‌های ۳ سده پیش اروپاییان را دانش ناب به شمار نمی‌آورد، و همۀ آن پژوهش‌ها در حال پیرایش (اصلاح) و بازنگری است. حتا نمی‌توان گفت «اصلاح»، زیرا آنچه را من می‌بینم، می‌توان «از رده خارج کردنِ» پژوهش‌های علوم انسانیِ ۳ سدۀ گذشته (دوران استعمار اروپایی) نامید.

خاستگاه شما ایرانی‌ها کجاست؟

متاسفانه طنز تلخی بر پرده است؛

ناسا (امروز): خاستگاه شما (ایرانی‌ها) کجاست؟

ما: آسیای میانه و جنوب سیبری!

ناسا: سازه‌هایی کهن در کف خلیج (فارس) یافته‌ایم، مال شما نیست؟

ما: نه، نیاکان ما آریایی‌هایی بودند که از سرزمین‌های شمالی وارد فلات ایران شدند.

ناسا: این سازه‌ها ساخت انسان است، باید سازندگانش را بیابیم.

ما: خب بیابید!

...؟

همایشِ دانشگاهی در ایران (۱۵ سال بعد):

سازه‌های کف خلیج فارس مال ما بود، دزدیدند!

همگرایی بر پایۀ تمرکزگرایی

طرح تغییر مرزهای سیاسی منطقه بر اساس شاخص‌های «قومیتی»، از زمان فروپاشی عثمانی مطرح بوده است.(قرارداد سِور، ۱۹۲۱)
اما جالب است بدانیم، در مقدمۀ کنوانسیون حقوق زن، به «رعایت تمامیت ارضی» اشاره شده؛ و در کنفرانس وین (۱۹۷۰) تأکید گردیده است، «حق تعیین سرنوشت» نباید به گونه‌ای تفسیر شود که مجوزی برای جداییِ بخشی یا کل یک سرزمین باشد. در میثاق حقوق مدنی و سیاسی نیز، امضاکنندگان، کشورهای عضو میثاق را مکلف به اعمال مجازات گروه‌هایی که باعث تحریک افکار نژادپرستانه می‌شوند، کرده است.