دانش پزشکی در ایران ساسانی

در بخش سوم کتاب پهلویِ «گزیده‌های زاتسپرم»، دربارهء بدن آدمی و تن و روان و چگونگی وظایف اندام‌های داخلی بدن مانند مغز، قلب، جگر، معده، رگ‌ها و... سخن به میان آمده است.

این فصل از کتاب زاتسپرم با تاثیراتی از نجوم کهن و فلسفه و پزشکی در هم آمیخته، و از نظر در بر داشتن مطالبی از دانش پزشکی دورهء ساسانی که نمونهء آن در هیچیک از کتب پهلوی دیگر نیامده، از اهمیت خاصی برخوردار است.

همچنین از جمله بزرگترین و پیشرفته‌ترین مراکز پزشکی و بیمارستانی جهان در روزگار ساسانی، می‌توان از دانشگاه پزشکی گندی‌شاپور نام برد، که می‌دانیم دانش پزشکی پزشکانی چون بختیشوع نیز متکی به دانش پزشکی ایران دوره ساسانی بوده است.

در بغداد به دانشمند یگانهء روزگار محمد خوارزمی «المجوسی» می‌گفتند که به معنای «مُغ» است و این نشان از آن دارد که دانش خوارزمی متکی به منابع کهن ایران بوده است.

همچنین لقب «سینا» برای حکیم بوعلی‌سینا برگرفته از نام‌واژهء کهن ایرانی «سَئنَه/سیمرغ»(نماد پزشکی) می‌باشد.

-تصویر از کتاب قانون بوعلی‌سینا