آتش دل

جلال تاج اصفهانی

آرامگاه حافظ

دل در آتش غم رُخت تا که خانه کرد

دیده سیل خون به دامنم بس روانه کرد

آفتاب عمر من فرو رفت و ماهم از افق چرا سر برون نکرد

هیچ صبحدم نشد فلک، چون شفق ز خون دل مرا لاله‌گون نکرد

ز روی مَهت جانا پرده برگشا

در آسمان مه را منفعل نما

به ماه رویت سوگند که دل به مهرت پایبند، به طره‌ات جان پیوند

قسم به زند و پازند به جانم آتش افکند، خراب رویت یک چند

بیا نگارا جمال خود بنما

ز رنگ و بویت خجل نما گل را

رو در طرف چمن بین بنشسته چو من

دل خون بس ز غم یاری غنچه دهن

گل درخشنده، چهره تابنده، غنچه در خنده، بلبل نعره‌زنان

هر که جوینده، باشد یابنده، دل دارد زنده

بس کن آه و فغان

ز جور مهرویان شکوه گر سازی

به شش در محنت مهره اندازی، همچون سالک دست خود بازی

ترانه‌سرا: حسن صدر سالک

ترانه‌خوان: جلال تاج اصفهانی

ترانه‌ساز: عبدالحسین برازنده

دستگاه: ابوعطا