برای پرنده‌ها دانه نریزید

مهرداد ایران‌مهر

انسان با دخالت در طبیعت، همواره باعث بر هم خوردن تعادل آن شده است.
پرندگان نیز مانند سایر جانداران، خود را با شرایط محیطی وفق می‌دهند. یعنی در سال‌های کم‌بارش، آن‌ها نیز کمتر تولیدمثل می‌کنند و در سال‌هایی که دانه‌های بیشتری در دسترس باشد، زاد و ولدشان بیشتر می‌شود.

اما در شهرهای بزرگ که مرکز آن‌ها آلوده‌ترین جای آن‌هاست، به علت تکثر تعداد مغازه‌ها و وجود مغازه‌داران و برخی خانوارهای به ظاهر دلرحم، شاهد ریختن گندم و ارزن در حاشیه پیاده‌روها و مکان‌های مشابه هستیم و مشتری عمده آن نیز فوجی از قُمری‌ها (یاکریم) و گاه نیز کبوترها می‌باشد.
در این ضیافت، هیچ سراغی از گنجشک، سهره، بلبل، قناری، مینا و سایر پرندگان خوش‌الحان دیده نمی‌شود.
اگر این دانه‌ها به این صورت نثار حاشیۀ پیاده‌روهای شهری نشود، اکثریت قمری‌ها رفته‌رفته به حاشیه شهرها و مجاورت طبیعت که جای اصلی آن‌هاست، رانده می‌شوند.

بنابراین حال که از صدای آواز دل‌انگیز بلبل و سهره در محیط‌های شهری محروم هستیم، دستکم ناچار هم نخواهیم بود که صبح‌ها و پیش از بیدار شدن، آوای جغدمانند قمری‌ها را تحمل کنیم.