خویشکاری امروز ما در قبال پیشینۀ تاریخی خود

دوران حکومت ساسانیان یکی از درخشان‌ترین ادوار تاریخ ایران می‌باشد و در زمینه‌های مختلفی به ویژه پزشکی و اخترشناسی بسیار پیشرفت داشته است و همچنین ایرانیان این دوره از نظر پیشرفت تمدن و دانش در بین ملل آن زمان اولین رتبه را دارا بوده‌اند.

عصر ساسانی یکی از پرفروغ‌ترین دوره‌های تمدن و فرهنگ ایران است؛ دوره‌ای که شاهان آن پرچمداران دانش و رهسپاران رستاخیز فرهنگی بودند که تکیه بر آداب و عقاید ملی داشت و بسیاری از پژوهندگان و دانشمندان برین باورند که ریشه و شالودۀ نهضت علمی اسلامی، فرهنگ و دانش ایرانی بوده است. در عهد ساسانی، ایران در میان کشورهای جهان آن روزگار، بزرگترین و برجسته‌ترین دولت‌های جهان شمرده می‌شد.

اما شوربختانه آثار علمی ایران که در این دوره اندوخته شده بود، هنگام برچیده شدن شاهنشاهی ساسانی، به دست مهاجمین بی‌دانش و متعصب طعمۀ آب و آتش گردید. معدودی از آن که از تباهی و رویدادهای تاریخی در امان ماند، پایه و مایۀ دانش‌های دورۀ اسلامی گردید. شایسته است ضمن شناخت آگاهانه و صحیح واقعیت‌ها و از جمله تاریخ دوره ساسانیان، بر پاسداری از میراث پربار خود همتی مضاعف و تعهدی مستمر داشته باشیم.

در زمانی به سر می‌بریم که کشورها برای نمایش اقتدار خود تلاش می‌کنند تا با تکیه بر توانمندی‌های خویش، جایگاهی والا کسب نموده و چهره‌ای مثبت از خود ارائه دهند. در این میان، یکی از شاخص‌های تعیین‌کننده، پیشینه تاریخی و فرهنگی هر ملتی است و حکومت‌ها برای نمایش هویت خود، حتی به نفی اصالت دیگر تمدن‌ها متوسل می‌شوند تا برتری خود بر دیگران را اثبات کنند.

ما در برابر گذشتگان خود مسئولیت داریم و متعهد به حفظ دستاوردها و شناساندن درست آن به نسل کنونی هستیم. تاریخ دوره ساسانیان که سرشار از هنر و فرهنگ و دارای منابع فاخر از خواندنی‌ها، شنیدنی‌ها و دیدنی‌هاست، بخشی از هویت ملی و میهنی ماست. با بررسی تاریخ و آثار ماندگار ایران می‌توان به این نتیجه رسید که شیوهٔ زندگی در ایران باستان و در اوج و شکوفایی آن یعنی دورهٔ ساسانی، روشی انسانی و در عین حال موفق بوده است.