مهرداد ایرانمهر
کُنش در جهان امروز، بر پایۀ دانشهایی که به زبان امروزین «علوم انسانی» نامیده میشود، بنیان نهاده شده است؛ و سپس در پایۀ «اجرایی» است که دانشهایی چون علوم پایه، فنی و مهندسی، پزشکی، کشاورزی و... جای میگیرند.
این رَویه، خود با نگاه بر دانشآموختگیِ رییسجمهور و نخستوزیران کشورهای بزرگ و پیشرفتۀ جهان امروز به روشنی به چشم میآید. چرا که بیشتر این رهبران سیاسی، دارای دکترای حقوق، علوم سیاسی، اقتصاد، مدیریت و ازین دست بوده و تنها در کشورهای نابرخورداری که بنیانهای نادرستی در سامانۀ آموزشی خود دارند، کسانی از رستۀ مهندسی و دیگر رشتههای «غیرعلوم انسانی»، راهبریِ آن کشورها را در دست میگیرند. در این کشورهای نابرخوردار، سامانۀ آموزشی به گونهای پیریزی شده که دانشآموزان آنها، به ناچار روند نادرستی را پیموده و ناخواسته گرفتار دامی میشوند که کشورهای سودجو و استعمارگر برایشان گستردهاند.