نماهنگی زیبا از آواز بینظیر کودک تاجیک
این کودکِ ۶ سالۀ تاجیک، نامش «جورهبیک جوریف» است.
از جایی که امروزه ازبکستان مینامند، اما از خاستگاههای اصلی فارسیزبانان بوده است.(سمرقند و بخارا)
پیوند زیر را ببینید:
http://s5.picofile.com/file/8109730442/857609.mp4.html
چکچک بارانِ بــــــهار شیرین است،
در «یاد» دارم تو را
شد بیدار در دل، غــــــــــــــــــــمِ دیرینهام
از نازِ لالهزار
بیدلم بیدلم،
خنجر زدند بر سینهام،
جدا کردند ما را
میهنم، میهنم،
تقدیرم، آه همین است،
چرا، چرا، ای چرا؟
چکچک بارانِ بــــــهار شیرین است،
در «یاد» دارم تو را
شد بیدار در دل، غــــــــــــــــــــمِ دیرینهام
از نازِ لالهزار
http://www.jamnews.ir/detail/News/246551
http://radiotehran.ir/boxesview.php?ID=477
http://roshangari.ir/index.php?option=com_jvideodirect&v=6H3DjZ8Pi4H6z
قشنگ بود. گریه ام گرفت
عجب توهمی!!آخه شما غربتی ها درکنار پانصد میلیون عرب وپانصد میلیون تورک ویک میلیارد چینی و....یک میلیارد هندی وپاکستانی حتی پشه هم نیستید...پشه های های بدبخت...عاقبت باید توی خونه هامون کلفتی ونوکری کنید.
همون "تورک" که گفتی، فهمیدم کی هستی.
خاطب به بدون نام یکشنبه 6 بهمنماه سال 1392 ساعت 03:06 ب.ظ
واقعا معلوم نیست چطور از این نوشته توهین برداشت کرده .بهتر است به روانپزشک مراجعه کند مبتلا به پارانویاست. بعضی ها چریدنشون تو ایرانه و باربریشون واسه اجانبه ومرتب در حال جفتک زدن به فرهنگ ایرانی هستند مایه شرمساری هستند .برید همون مغولستان و مناطق آلتایی بچرید .یعنی با این حیف نونا شدیم۸۵ میلیون .سابقه درخشان حضور شما در ایران، غلامی سامانیان بیش نیست.
روزی او خواهد فهمید که بیش از ۴۲ درصد ژنش پارسی است.
این سعر توسط یک شاعر ناشناش در اون منطقه گفته شده که در غم جدایی از وطن اصلی در عهدنامه های ننکین با روسیه سزاری هست. و مردم این شعر رو زمزمه میکردند و از ترس روسها اما دست به دست در صد و چند سال اخیر به ما رسیده است.