مهرداد ایرانمهر
همواره منافع گروهی بر منافع فردی ارجحیت دارد. زیرا در صورت تامین منافع گروهی، لزوما منافع فردی در اجتماع نیز برآورده خواهد شد.
منافع گروهی در معنای خاص و گستردهتر خود، «منافع ملی» نیز نامیده میشود. البته منافع ملی هم خود در چارچوب «منافع راهبردی» تعریف میگردد.
برای مثال، چنانچه ما جنگ با داعش را به خاک سوریه و عراق نکشانده بودیم، در آیندهای بسیار نزدیک میبایست در خاک استانهای غربی خود با ایشان مواجه میگشتیم. زیرا در صورت عدم مداخلۀ ایران، شهرهای دمشق و بغداد به سرعت سقوط میکردند و با قدرتگیری داعش که تحت حمایت غرب و اعراب و ترکیه است، هجوم به ایران آسانتر میگشت.
فهم این موضوع خیلی سخت نیست. چرا که اصلا هدف سوریه و عراق نبود، بلکه هدف غایی و نهایی از این طرح شیطانی، ایران است.
عجیب است که برخی دوستان از فهم این موضوع ساده نیز عاجزند!
وقتی این سخن شنیده میشود که:
«ما خودمان مشکل داریم، پس چرا پولهایمان صرف هزینههای تسلیحاتی در دمشق و بغداد میشود؟»،
مانند اینست که مثلا در زمان جنگ چنین اظهار میشد:
«برنج گران و کمیاب شده است، چرا پول مملکت صرف هزینۀ خرید توپ و خمپاره میشود؟!».
*پس چی؟ برنج و مرغ و گوشت بخریم، و بدیم یه عده شکمپرست باهاش چاه مستراح پر کنن؟؟
آنوقت ناموسمان را چه کسی از زیر چکمۀ بعثیها بیرون میکشید؟