گلوبالیسم

یکی آنکه، برخی نمی‌دانند و یا نمی‌خواهند بدانند جنبش‌هایی مانند تسخیر وال‌استریت و جان سیاهان مهم است و... صرفا یک حرکت برای دفاع از عده‌ای مظلوم نیست و سر قضیه به جاهای دیگر وصل است.
دیگر هم آنکه، هر وقت روشنفکران وطنی سرشان از دعواهای حیدری-نعمتی میان خودشان خلوت شد، کمی مطالعه کنند تا بفهمند اوباما که بایدن معاونش بود، رده‌اش در چارچوب سازمانی مخوف موجود در صحنهٔ پشت پرده سیاست آمریکا، زیرمجموعهٔ کامالا هریس معاون بایدن به شمار می‌آید.
یعنی امروز با معاون رئیس‌جمهوری در آمریکا روبرو هستیم که از سرشاخه‌های سازمان پیچیده‌ای‌ست که جهان را در دست دارند و جان کری و وندی شرمن و... انگشت کوچکش هم حساب نمی‌شوند.

جمهوری اسلامیِ ۳۰۰

روزگاری (زمان به اصطلاح طاغوت) نام کالاهای بازرگانی کشور شامل مینو، خروس‌نشان، مادر، پیکان، ارج و... بود و امروز (در پرتو حکومت اسلامگرایان) این نام‌ها تبدیل به هوم‌کر، نویتکس، چاکلز، هافمن و... شده است!
آمریکایی‌ها که فیلم ضدایرانی ۳۰۰ را ساختند، دشمن دانا هستند.
اما صدا و سیمای جمهوری اسلامی که تبلیغ درب و پنجره هافمن را ساخته و عنصر مثبت را سربازان اسپارتی، و گرد و غبار را به شکل سربازان ایرانی فیلم ۳۰۰ نمایش می‌دهد، هم دشمن است و هم نادان.
یعنی حتی دوست نادان هم نیست.

دیدگاه مرد آمریکایی دربارۀ ایران

تمام تمدن‌های بشری روی این کرۀ خاکی، از ایرانی‌ها نشات گرفته است،
من آمریکایی هستم،
ایران مهد تمدن بشری هست،
تمام تمدن‌های بشری را به وجود آورند،
تمام علوم از جمله پزشکی، ستاره‌شناسی، معماری، جبر و ریاضیات و... را آن‌ها به وجود آوردند.

برای پرنده‌ها دانه نریزید

مهرداد ایران‌مهر

انسان با دخالت در طبیعت، همواره باعث بر هم خوردن تعادل آن شده است.
پرندگان نیز مانند سایر جانداران، خود را با شرایط محیطی وفق می‌دهند. یعنی در سال‌های کم‌بارش، آن‌ها نیز کمتر تولیدمثل می‌کنند و در سال‌هایی که دانه‌های بیشتری در دسترس باشد، زاد و ولدشان بیشتر می‌شود.

صد سال حکومت و لحظه‌ای بی‌نیازی

عرب که میدان فکر و عملش هرگز از جولانگاه شترانش تجاوز نکرده بود، برای اداره کشورهای وسیعی که به دستش افتاد، نمی‌توانست از موالی (ایرانیان) صرف‌نظر نماید، زیرا اطلاعات ناقص و محدود ایشان برای اداره امور کفایت نمی‌کرد و ناچار دیر یا زود برتری ذوق و نبوغ ایرانیان را اذعان نمود.

با چنین اندیشه‌ای بود که یک خلیفۀ مغرور اموی مجبور شد این عبارت معروف را بگوید که، «از ایرانی‌ها در شگفتم. هزار سال حکومت کردند و ساعتی به ما محتاج نبودند. و ما صد سال حکومت کردیم و لحظه‌ای از آن‌ها بی‌نیاز نشدیم».